Firma, która zatrudnia powyżej 20 pracowników, rozwiązała z jednym z nich stosunek pracy na podstawie art. 30 § 1 pkt 2 K.p. Przyczyną wypowiedzenia był brak kompetencji oraz niewykonywanie poleceń przełożonych. Czy w świadectwie pracy wystarczy podać tylko podstawę prawną, czy należy dopisać jakieś uwagi? Czy temu pracownikowi przysługuje odprawa pieniężna? (pytanie nr 782318)
Kwestia zasad sporządzania świadectwa pracy została uregulowana w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania (Dz. U. z 1996 r. nr 60, poz. 282 ze zm.). Z § 1 ust. 1 tego aktu prawnego wynika, że w świadectwie pracy, oprócz informacji określonych w art. 97 § 2 K.p., zamieszcza się informacje niezbędne do ustalenia uprawnień ze stosunku pracy i uprawnień z ubezpieczenia społecznego, w tym dotyczące m.in. podstawy prawnej rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy.
Bardziej szczegółowe wyjaśnienia związane z podaniem trybu i podstawy prawnej ustania stosunku pracy określa "sposób wypełniania świadectwa pracy", umieszczony na końcu formularza tego świadectwa. Wynika z niego, że w ust. 3 lit. a) świadectwa pracy pracodawca podaje jeden z trybów rozwiązania stosunku pracy określonych w art. 30 § 1 K.p. Jeżeli do rozwiązania stosunku pracy dochodzi za wypowiedzeniem lub bez wypowiedzenia, dodatkowo wskazuje stronę składającą oświadczenie woli w tej sprawie.
Zatem przy wypowiedzeniu umowy o pracę, w świadectwie pracy oprócz podania trybu i podstawy prawnej rozwiązania umowy, wskazuje się też stronę, która złożyła wypowiedzenie. Nie ma natomiast obowiązku podawania przyczyny rozwiązania stosunku pracy.
Jeżeli chodzi o odprawę pieniężną przysługującą pracownikom, z którymi rozwiązywane są umowy na podstawie ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2003 r. nr 90, poz. 844 ze zm.), tzw. ustawy o zwolnieniach grupowych, to istotne znaczenie ma przyczyna tego zwolnienia. Tylko przyczyny niedotyczące pracowników uprawniają ich do odprawy pieniężnej na mocy ustawy o zwolnieniach grupowych (art. 1 ust. 1 i art. 10 ust. 1 ustawy).
W omawianym przypadku przyczyny rozwiązania stosunku pracy leżą po stronie pracownika, dlatego nie ma on prawa do odprawy pieniężnej z ustawy o zwolnieniach grupowych.