Pracownik zatrudniony na cały etat z wynagrodzeniem miesięcznym w wysokości wynagrodzenia minimalnego, od września ubiegłego roku przebywa na świadczeniu rehabilitacyjnym. Do końca grudnia jego podstawa wynosiła 1.470,38 zł (przeciętne miesięczne wynagrodzenie zwiększone wskaźnikiem waloryzacji, tj. 1.380,64 zł × 106,5%). Czy w związku z tym, że od stycznia br. obowiązuje większa minimalna podstawa zasiłku chorobowego, świadczenie rehabilitacyjne należało policzyć od kwoty 1.543,89 zł (tj. 1.449,67 zł × 106,5%)? (pytanie nr 803747)
NIE. Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego z tytułu pracy w pełnym wymiarze czasu pracy nie może być niższa od kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę, po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71% tego wynagrodzenia, a w przypadku osób w okresie ich pierwszego roku pracy - od kwoty stanowiącej 80% minimalnego wynagrodzenia, po odliczeniu kwoty jak wyżej. Tak wynika z art. 45 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2014 r. poz. 159), zwanej ustawą zasiłkową. Przepis ten stosuje się odpowiednio m.in. do świadczenia rehabilitacyjnego.
Począwszy od 1 stycznia 2014 r. minimalne wynagrodzenie dla pełnego etatu (od drugiego roku pracy) wynosi 1.680 zł, a tym samym podstawa zasiłku chorobowego nie może być niższa niż 1.449,67 zł. W ubiegłym roku kwoty te wynosiły odpowiednio: 1.600 zł - wynagrodzenie oraz 1.380,64 zł - podstawa zasiłku.
Zatem wraz ze wzrostem wynagrodzenia minimalnego podwyższana jest gwarantowana najniższa podstawa wymiaru zasiłku chorobowego. Nie oznacza to jednak, że każdorazowo przy zmianie takiego wynagrodzenia podwyżką objęta zostanie także podstawa wyliczania świadczenia rehabilitacyjnego.
Świadczenie rehabilitacyjne wynosi 90% podstawy wymiaru zasiłku chorobowego za okres pierwszych trzech miesięcy, 75% tej podstawy za pozostały okres, a jeżeli niezdolność do pracy przypada w okresie ciąży - 100% tej podstawy. Przy czym dla celów obliczenia świadczenia rehabilitacyjnego podstawa wymiaru zasiłku chorobowego przyjęta do obliczenia tego świadczenia podlega waloryzacji - tylko jeden raz - na pierwszy dzień okresu, na który przyznano świadczenie rehabilitacyjne, zgodnie z obowiązującym w danym kwartale wskaźnikiem, obliczonym według zasad określonych w art. 19 ust. 2 ustawy zasiłkowej.
Świadczenie rehabilitacyjne pracownika, o którym mowa w pytaniu, rozpoczęło się w III kwartale 2013 r. Obowiązujący wówczas wskaźnik waloryzacji wynosił 106,5%, stąd więc ustalenie podstawy wymiaru zasiłku dla celów obliczenia świadczenia rehabilitacyjnego na poziomie 1.470,38 zł, czyli (1.380,64 zł x 106,5%). Ta sama podstawa będzie służyła także do obliczenia dalszego świadczenia rehabilitacyjnego należnego pracownikowi począwszy od 1 stycznia 2014 r. Jest ona bowiem wyższa od minimalnej podstawy, ustalonej na bazie najniższego wynagrodzenia obowiązującego w 2014 r. (1.470,38 zł > 1.449,67 zł).
Nieco inne postępowanie obowiązywałoby, gdyby pierwszy dzień świadczenia rehabilitacyjnego dla wspomnianego pracownika przypadł w okresie od 1 października do 31 grudnia 2013 r. Wtedy zaistniałaby konieczność podwyższenia z dniem 1 stycznia 2014 r. podstawy wymiaru świadczenia rehabilitacyjnego do gwarantowanej minimalnej podstawy. Wskaźnik waloryzacyjny w IV kwartale 2013 r. nie przekroczył bowiem 100% (wynosił 97,9%), co oznacza, że podstawa wymiaru zasiłku chorobowego przyjmowana do obliczenia świadczenia rehabilitacyjnego nie podlegałaby podwyższeniu i nadal stanowiła 1.380,64 zł. Naliczając świadczenie rehabilitacyjne od dnia 1 stycznia br. należałoby zatem w pierwszej kolejności podwyższyć tę podstawę do kwoty gwarantowanej, tj. 1.449,67 zł, a dopiero później ustalić właściwą kwotę świadczenia.
